Rudolf Heidenhain


Rudolf Peter Heinrich Heidenhain, urodzony 29 stycznia 1834 roku w Marienwerder, a zmarły 13 października 1897 roku we Wrocławiu, był zapomnianym już niemieckim fizjologiem, który odegrał kluczową rolę w rozwoju nauk medycznych w swoim czasie.

Jego życie rozpoczęło się w rodzinie o silnych tradycjach medycznych, gdzie jego ojcem był żydowski lekarz Heinrich Jacob, który w 1832 roku przeszedł na luteranizm. Po wstąpieniu na uczelnię, Heidenhain skierował swoje zainteresowania ku medycynie, studiując w Halle i Berlinie.

W 1854 roku obronił pracę doktorską zatytułowaną "De nervis organisque centralibus cordis, cordiumque lymphaticarum ranae", co otworzyło mu drzwi do dalszej kariery naukowej. Po uzyskaniu tytułu doktora, pozostał na berlińskiej uczelni jako asystent słynnego fizjologa Emila du Bois-Reymonda.

W roku 1856 Heidenhain powrócił do Halle, gdzie miał mozliwość pracy w laboratorium Alfreda Wilhelma Volkmanna. Jego kariera nabrała tempa, a w 1859 roku objął katedrę fizjologii na Uniwersytecie we Wrocławiu, co zakończyło się jego obecnością na tej uczelni przez resztę jego kariery naukowej.

W roku akademickim 1872–1873 miał zaszczyt pełnić funkcję rektora swojego uniwersytetu, kształcąc wielu znaczących uczniów, w tym Carla Weigerta oraz Iwana Pawłowa, którzy zdołali wnieść swoje wkłady do nauki.

Warto również wspomnieć, że jego syn, Martin Heidenhain, urodzony w 1864 roku, zyskał uznanie jako anatom, a jego wnuk, Adolf Heidenhain, stał się lekarzem neurologiem, kontynuując rodzinną tradycję związaną z medycyną.

Pozostali ludzie w kategorii "Nauka i edukacja":

Włodzisław Duch | Piotr Grochowski

Oceń: Rudolf Heidenhain

Średnia ocena:4.85 Liczba ocen:21