Arthur Kickton

Inżynieria i technologie

Arthur Max Archilles Kickton, urodzony 28 maja 1861 roku w malowniczym Kwidzynie, to postać, która na stałe wpisała się w historię niemieckiej architektury. Jego wpływ na ten zakres sztuki jest niezaprzeczalny, a jego prace są często wspominane przez znawców tematu.

Okres jego życia zakończył się 22 kwietnia 1944 roku, kiedy to odszedł w Neubabelsbergu, położonym w Poczdamie. Kickton pozostawił po sobie wiele projektów, które wciąż są studiowane i doceniane przez architektów i historyków.

Życiorys

Arthur Kickton był osobą niezwykle utalentowaną i wpływową. Urodził się jako syn leśniczego książąt Hohenlohe, Carla Adolfa Ewalda Kicktona. Jego edukacja rozpoczęła się na Politechnice w Charlottenburgu, gdzie zdobył solidne podstawy wiedzy inżynieryjnej. Po zakończeniu nauki, związał swoją karierę z pruskim Ministerstwem Robót Publicznych (niem. Ministerium der öffentlichen Arbeiten) w Berlinie.

W 1889 roku, w imieniu ministerstwa, był odpowiedzialny za nadzór nad pracami budowlanymi w zamku malborskim, co było jednym z kluczowych projektów w jego karierze. W 1893 roku awansował na stanowisko rządowego radcy budowlanego (niem. Regierungsbaumeister) w biurze technicznym ministerstwa, co otworzyło przed nim nowe możliwości. W latach 1896–1903 kierował budową licznych kościołów, co przyczyniło się do dalszego rozwoju jego kariery.

Za szczególne osiągnięcia w zakresie budownictwa, w tym związane z wznoszeniem Kaiserin-Augusta-Stiftung w Poczdamie, uzyskał odznaczenia, między innymi order Czerwonego Orła IV klasy, przyznany przez cesarza Wilhelma II. 23 maja 1901 roku, został przyjęty do Towarzystwa Architektów (niem. Architekten-Verein) w Berlinie. Jego prace były dostrzegane nie tylko w Niemczech, co udowodnił, zdobywając złoty medal na wystawie światowej w St. Louis w 1904 roku.

Arthur Kickton pełnił szereg ról, w tym funkcję inspektora budowlanego oraz referenta w swoim ministerstwie. W latach 1910–1913 był decernentem budowlanym rejencji poznańskiej. Następnie, w latach 1913–1915, pracował w rejencji poczdamskiej. W 1915 roku skupił się na budownictwie kościelnym w Prusach, stając się referentem w tym zakresie.

Ważnym aspektem jego kariery akademickiej była praca na Politechnice Berlińskiej, gdzie od 1906 roku jako docent prywatny wykładał ochronę i konserwację zabytków. W 1918 roku został senatorem honorowym tej uczelni. Jego wiedza i doświadczenie zostały docenione w 1916 roku, kiedy to uzyskał tytuł tajnego radcy budowlanego. Dodatkowo, od 1917 roku był honorowym członkiem urzędu zajmującego się państwowymi egzaminami budowlanymi. Od 1919 roku stał się członkiem zwyczajnym Berlińskiej Akademii Budowlanej (niem. Berliner Bauakademie), co z kolei podkreśliło jego autorytet w dziedzinie budownictwa.

W 1920 roku Kickton awansował na tajnego nadradcę budowlanego (niem. Geheimes Oberbaurat). Po zakończeniu I wojny światowej, w latach 1918–1926, skupił się na odbudowie kościołów w Prusach Wschodnich, które ucierpiały w wyniku działań wojennych. Równolegle prezentował swoje projekty polichromii architektonicznych na różnych wystawach, zyskując uznanie w środowisku artystycznym.

W 1926 roku, Arthur Kickton przeszedł na zasłużony wypoczynek. Życie osobiste również było dla niego istotne; z żoną Magdaleną, z którą wziął ślub w 1893 roku, doczekał się trojga dzieci. Ich córka, Erika Kickton (1896–1967), zasłynęła jako kompozytorka, teoretyk muzyki oraz pisarka, kontynuując rodzinną tradycję twórczości artystycznej.

Publikacje

– Die Marienburg. „Die Denkmalpflege”, 1921–1922. (niem.) brak numeru strony.

Dzieła

Zagadnienia związane z dorobkiem Arthura Kicktona obejmują wiele znaczących dzieł architektonicznych. Oto niektóre z nich:

  • 1931 – kościół św. Barbary w Bytomiu,
  • 1930–1933 – ewangelicki kościół św. Krzyża (niem. Kreuzkirche) w Królewcu,
  • 1925 – odbudowa kościoła ewangelickiego w Alemborku,
  • 1924 – kościół katolicki w Geisleden (Turyngia), projekt z wykorzystaniem starszego prezbiterium,
  • 1924–1926 – kościół w Kalinowie,
  • 1923–1926 – kościół Świętych Apostołów Piotra i Pawła w Opolu,
  • 1913–1916 – ewangelicki kościół dworski w Kadynach (niezachowany),
  • 1913 (renowacja); 1922–1923 (odbudowa) – kościół ewangelicki w Pisanicy,
  • 1911 – kościół ewangelicki w Philippsbourgu (Lotaryngia),
  • 1910–1913 – kościół św. Pawła we Wrocławiu oraz dom parafialny we Wrocławiu,
  • 1902–1903 – kościół w Bornim (obecnie Poczdam), projekt Ludwiga von Tiedemanna, kierownictwo prac budowlanych i projekt wnętrza,
  • 1901–1902 – Kaiserin-Augusta-Stift w Poczdamie, projekt według szkicu Lothara Krügera oraz prace budowlane,
  • przebudowa kościoła ewangelickiego w Nowem,
  • 1898–1899 – projekt wnętrz kościoła Betlejemskiego (niem. Bethlehemkirche) w Poczdamie,
  • 1896–1898 – kościół Zbawiciela (niem. Erlöserkirche) w Poczdamie, projekt Gotthilf Ludwig Möckel, prace budowlane.

Oceń: Arthur Kickton

★★★★★
Średnia ocena:4.81 Liczba ocen:17