Johannes Marienwerder, znany szerzej jako Jan z Kwidzyna, był znaczącą postacią wśród myślicieli katolickich żyjących w XIV i XV wieku. Urodził się w 1343 roku w Kwidzynie, gdzie jego życie i praca wpłynęły na lokalną społeczność oraz na rozwój teologii w regionie.
W 1365 roku rozpoczął swoją edukację na uniwersytecie praskim, uczęszczając na wydział sztuk wyzwolonych. W ciągu dwóch lat osiągnął wiele – w 1367 roku zdobył tytuł bakałarza, a w 1369 roku uzyskał stopień magistra sztuk. Rok później, w 1370 roku, podjął studia z zakresu teologii, a jego kariera akademicka rozwijała się w błyskawicznym tempie. W 1375 roku był już bakałarzem teologii, osiągając licencjat w 1380 roku, a tytuł magistra teologii w 1384 roku.
W 1374 roku pełnił funkcję dziekana artium, co umocniło jego pozycję jako duchownego w diecezji pomezańskiej. Po uzyskaniu magisterium teologii, w 1384 roku objął stanowisko profesora teologii. Jednakże jego kariera akademicka napotkała przeszkody w postaci sporu między nacją czeską a niemiecką, który trwał od 1384 do 1387 roku i wymusił na nim opuszczenie Pragi.
W 1387 roku Jan z Kwidzyna wstąpił do zakonu krzyżackiego, w którym objął rolę kanonika pomezańskiego. Następnie, od 1388 roku, pełnił funkcję dziekana kapituły w Kwidzynie. Znany jest przede wszystkim jako przewodnik duchowy i spowiednik błogosławionej Doroty z Mątowów, z którą współpracował nad sporządzaniem dzieł teologicznych na podstawie jej objawień oraz nad jej życiorysami.
Jan z Kwidzyna zmarł 19 września 1417 roku i został pochowany w katedrze w Kwidzynie, zostawiając po sobie trwały ślad w historii lokalnej oraz w teologii katolickiej.
Pozostali ludzie w kategorii "Inne":
Marcin Dubieniecki | Marian Prudzienica | Maciej Aksler | Kurt Rosenfeld | Daniel Maliszewski | Fryderyk Edward Mylo | Jerzy Warchoł | Arthur KicktonOceń: Jan z Kwidzyna