Marian Prudzienica

---

Wykształcenie

Marian Prudzienica przyszedł na świat 20 stycznia 1950 roku w Kwidzynie. W latach 1967–1971 odbył edukację na wyższej szkole wojskowej, gdzie specjalizował się w nawigacji, uzyskując tytuł inżyniera nawigatora statku morskiego w Wyższej Szkoły Marynarki Wojennej w Gdyni.

Równocześnie był studentem dowódczo-sztabowym w Wojskowej Akademii Narodowej Armii Ludowej NRD, z którą związał się w latach 1977–1980. Dodatkowo, w latach 1991–1992 uczestniczył w Podyplomowych Studiach Operacyjno-Strategicznych w Akademii Obrony Narodowej w Warszawie.

W okresie od 1982 do 1983 roku korzystał z podyplomowego kursu poświęconego broni podwodnej, który odbył w Akademii Marynarki Wojennej ZSRR w Leningradzie. W 2002 roku zakończył kurs zabezpieczenia na Uniwersytecie St John w Yorku w Wielkiej Brytanii.

W 2005 roku Marian Prudzienica przeszedł Kurs dla Generałów, Admirałów i Ambasadorów w Akademii Obrony NATO w Rzymie, a także ukończył Wyższy Kurs Bezpieczeństwa Narodowego w Europejskim Centrum Studiów nad Bezpieczeństwem im. George’a Marshalla w Garmisch-Partenkirchen w Niemczech. Potrafi posługiwać się językami: angielskim, niemieckim oraz rosyjskim.

Służba wojskowa

Marian Prudzienica miał rozbudowaną i pełną zaangażowania służbę wojskową. Swoją karierę rozpoczął w 13 dywizjonie Trałowców na Helu, gdzie jego zadania obejmowały pracę na trałowcach bazowych projektu 206F. W latach 1971–1972 pełnił funkcję dowódcy działu II/III artylerii oraz broni podwodnej, a następnie, w okresie 1972–1973, został zastępcą dowódcy okrętu na ORP „Czapla”.

Kolejnym krokiem w jego karierze byla rola zastępcy dowódcy ORP „Kormoran”. W 1974 roku objął stanowisko dowódcy okrętu na ORP „Czapla”, a od 1976 do 1980 dowodził ORP „Pelikan”. Po zakończeniu dowodzenia na okrętach, od 1980 do 1982 roku pełnił funkcję starszego specjalisty w Wydziale Operacyjnym, a następnie krótko był oficerem flagowym broni podwodnej w Dowództwie 9 Flotylli Obrony Wybrzeża na Helu.

W latach 1983–1988 dowodził ponownie 13 dywizjonem Trałowców. W następnych latach pracował w Dowództwie Marynarki Wojennej w Gdyni, gdzie był starszym specjalistą Oddziału Szkolenia Morskiego (1988–1991) oraz Oddziału Planowania (1992). Pełnił także funkcję szefa Sztabu – I zastępcy dowódcy 9 Flotylli Obrony Wybrzeża od 1992 do 1993 roku.

W 1994 roku został szefem Szkolenia – zastępcą dowódcy 9 Flotylli Obrony Wybrzeża, a w 1997 roku objął stanowisko szefa Szefostwa Szkolenia Morskiego w Dowództwie Marynarki Wojennej. W swojej karierze doszedł do stopnia dowódcy 9 Flotylli Obrony Wybrzeża. W 2000 roku objął rolę szefa Zarządu Operacji Morskich (G-3) – zastępcy szefa Sztabu Marynarki Wojennej. Następnie, w latach 2002–2004, kierował Centrum Operacji Morskich w Gdyni.

W momencie utworzenia Dowództwa Operacyjnego w Warszawie, został wyznaczony na zastępcę dowódcy. Po odwołaniu dowódcy gen. broni Henryka Tacika, podjął decyzję o dymisji 6 kwietnia 2007 roku.

Awansował na stopnie oficerskie w kolejności:
podporucznik marynarki – 1971 porucznik marynarki – 1974 kapitan marynarki – 1977 komandor podporucznik – 1982	komandor porucznik – 1986 komandor – 1990 kontradmirał – 1999 wiceadmirał – 2005

Odznaczenia

Marian Prudzienica otrzymał szereg wyróżnień oraz odznaczeń za swoje zasługi i poświęcenie w różnych dziedzinach. Poniżej znajduje się lista osiągnięć, które dokumentują jego wkład:

• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (2003),
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski,
• Złoty Krzyż Zasługi,
• Złoty Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”,
• Srebrny Medal Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny,
• Brązowy Medal Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny,
• Złoty Medal „Za Zasługi dla Obronności Kraju”.

---

Oceń: Marian Prudzienica

---